Λένε ότι στην ζωή μας δεν μετανιώνουμε για τα πράγματα που κάναμε αλλά για τα πράγματα που δεν κάναμε.Και ποιος είναι καλύτερος καιρός για να κάνει κανείς την απογραφή τους παρά την ημέρα των γενεθλίων του.
Στις 24 Ιουνίου έχω γενέθλια.
Όταν ήμουν παιδί τα περίμενα με λαχτάρα και τα είχα συνδέσει με γιορτή, τούρτα, κεράκια, συγγενείς και φίλους, συμμαθητές και συμμαθήτριες, δωράκια ένθεν κακείθεν, τα καλά μου ρούχα και την ελπίδα ανάμεσα στους επισκέπτες να
βρίσκεται και η αγαπημένη μου νονά που με σνομπάριζε συστηματικά.Όταν μεγάλωσα η γιορτή σήμαινε κουραστικές προετοιμασίες, η τούρτα έξτρα θερμίδες, τα κεράκια άρχιζαν να συνωστίζονται επικίνδυνα, πολλοί συγγενείς απομακρύνθηκαν, οι φίλοι και συμμαθητές αντικαταστάθηκαν από άλλους που αγνοούσαν τα γενέθλια και τα δώρα έγιναν συμβολικά (και/η χρηματικά).
Όσο για την νονά ακόμα άφαντη.
Τώρα πια κάθε χρόνο εγώ κάνω ότι τα ξεχνάω και ελπίζω να τα ξεχνάνε και οι άλλοι – εκτός βέβαια από τον καλό μου, δεν έχω παράπονο! -
Ωστόσο αυτό που δεν ξεχνάω είναι να φτιάχνω την ετήσια λίστα με τα πράγματα που δεν έχω κάνει για να έχω τουλάχιστον έναν λογαριασμό για το τι θα μετανοήσω στο μελλον.
Κάθε χρόνο η λίστα είναι παρόμοια γιατί δεν καταφέρνω να υλοποιήσω περισσότερα από ένα-δυο ενώ προστίθενται και νέα πράγματα που αφήνω να συσσωρευτούν κάθε χρόνο.
Ιδού λοιπόν η φετινή λίστα.
Α. Τι δεν έκανα και δεν μπορούν να γίνουν πια:
Δεν έφτιαξα το σπίτι των ονείρων μου
Δεν πρόσεξα την υγεία μου όσο ήταν καιρός
Δεν απόκτησα ποτέ ένα παιδί
Δεν αποκάλυψα τα συναισθήματα μου σε κάποιες περιπτώσεις
Δεν έκρυψα τα συναισθήματα μου σε κάποιες άλλες
Δεν απόκτησα μια επιστήθια φίλη στα πολύ νεανικά μου χρόνια
Δεν έμαθα ποτέ να εκτιμάω σωστά τον εαυτό μου
Δεν έμαθα ποτέ να μου αρέσει η φάτσα μου
Δεν προφυλάσσομαι αρκετά απέναντι στα συναισθήματα μου για τις γάτες αλλά και τις γρατσουνιές τους – με τους ανθρώπους τα καταφέρνω αρκετά καλά- .
Δεν έκανα ποτέ bangi jumping
Δεν έμαθα ποτέ ορθογραφία
Β. Τι δεν έκανα αλλά μπορεί να τα κάνω μελλοντικά
Δεν ταξίδεψα στην Βόρεια Ευρώπη και την Σκανδιναβία
Δεν πήγα το Stratford Upon Avon 4η, 5η, 27η, 724η φορά
Δεν επισκέφθηκα όλα – μα όλα – τα μουσεία στον κόσμο
Δεν ασχολήθηκα εδώ και πάρα πολλά χρόνια με το αγαπημένο χόμπι των νεανικών μου χρόνων, την φωτογραφία
Δεν χάρηκα το ταξίδι στην Ρώμη
Δεν έμαθα ποτέ Γερμανικά, Γαλλικά, Κινέζικα και Σουαχίλι αλλά και Νεότερη Ελληνική Ιστορία
Δεν έμαθα ποτέ να φτιάχνω καλά γλυκά
Δεν κολυμπάω ποτέ όσο θέλω τα καλοκαίρια στην θάλασσα και η μεγαλύτερη πισίνα που μπορώ να αποκτήσω πωλείται στα πολυκαταστήματα μόλις € 95,00
Δεν έφτασε ακόμα η βιβλιοθήκη μου στο 3000ο της βιβλίο
Ας μην επεκταθώ περισσότερο γιατί όσο γράφω ανακαλύπτω και άλλα που δεν έχουν θέση εδώ ;)
Φέτος θα γιορτάσω τα γενέθλια μου μάλλον σιωπηλά (ελπίζω), με (κακοφτιαγμένη) τούρτα και ένα συμβολικό κεράκι (μην βάλουμε φωτιά στο οικοδομικό τετράγωνο) και μερικά τηλεφωνήματα από κάποιους αμετανόητους που δεν φτάνει που τα θυμούνται αλλά μου κάνουν με περιπαικτικό ύφος την ίδια βλακώδη ερώτηση κάθε χρόνο :
"Λοιπόν, Πόσων Μαΐων γινόμαστε φέτος"
"1275" απαντώ. "Ακριβώς έναν περισσότερο από πέρυσι"
Α! Ανακάλυψα ότι δεν μεγαλώνουμε όλοι με τον ίδιο ρυθμό! Κάτι φιλενάδες κάθε χρόνο ανακαλύπτουν ότι έχουμε και μεγαλύτερη διαφορά ηλικίας.
Δεν πειράζει !
Έτσι κι αλλιώς όλοι εδώ φτάνουμε σ' αυτήν την ηλικία.
Aς θυμηθούμε επίσης τι έγραφε η lucretia στα δικά της γενέθλια. Ενα τέτοιο ποστ ήθελα να φτιάξω και εγω για τα δικά μου αλλά μου βγήκε κάτι σε "παθέτικ μαραζιάρα ομφαλοσκόπηση" ;) !
φωτο αλμπουμ 
απο την ταινία
ποσεχώς
Ετικέτες personal
